Haar camera

alt 

Nagenietend van  pindakaas duin zee en zand
de smeulende geur van heilig hout
straalt  de moeder Gods achter een
lichtpiramide in een zee van kleur
nog mooier dan ze ooit was

dan bestook ik haar met vragen
waarom is nu altijd maar even
gisteren legde een vriend
het allemaal zo goddelijk vast
bij alle foto, s die zij heeft genomen
dacht ik wat mooi dit éne moment

Maria kijkt alsof ze wil zeggen
als je naar die plaatjes kijkt
wees dan blij dat het nu weer even
in toen mag doen herleven

haar camera bewaart het op
de vaste schijf
maar jij beleeft het steeds
met je hele lijf
mijn kind je bent
een levend document

Dit bericht is geplaatst in Gedichten, Ikonen en kerkelijke kunst, Vriendschap. Bookmark de permalink.

2 reacties op Haar camera

  1. verhavert schreef:

    Ieder mens heeft in het leven contact, verbinding nodig: met zichzelf, met anderen, met de aarde en met God en de Goddelijke moeder. Als die verbindingslijnen ontbreken of heel zwak zijn, kan je niet echt van het leven genieten, vaak zonder precies te weten waarom.

    Een gedicht vol emotie Cor

    lieve groetjes, martine

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.