Leven aan mijn dagen

Ze hield niet van verhulde taal
uiteindelijk gaan we allemaal
we kunnen veel zei ze

ik leefde zo intens
met liefde en genoegen
maar kan geen dagen
aan het leven toevoegen

wel leven aan mijn dagen
zei ze zacht
daar zal ik om vragen
ja zo was ze
dat was haar kracht

 

Dit bericht is geplaatst in Gedichten, Overlijden. Bookmark de permalink.

2 reacties op Leven aan mijn dagen

  1. verhavert schreef:

    jouw aangrijpend dicht deed me teruggrijpen naar een dichtje die ik schreef toen mijn oma overleed

    mijn ogen breken

    als ik loslaat
    mijn ogen breken
    neem ik mijn herinneringen
    in gedachten mee

    in ruil geef ik jou
    mijn beeld
    gegroeid in een tijd
    waar ik glimlachend leefde

    sterke poëzie Cor
    lieve groetjes, martine

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.