Omdat mijn woorden niet toereikend zijn
klinken klanken vanuit eenzame pijn
ik wil je verstaan verward is jouw praten
vaak heb je mijn onmacht in de gaten
dan botsen mijn woorden met je kreten
maar ik ben bij je zal je niet vergeten
terwijl jij steeds hetzelfde doet en zegt
blijft je gezicht eerlijk helder oprecht
zullen mijn woorden ook als klanken klinken
dat we samen in diep isolement wegzinken
toch lach je steeds het ijs is gebroken
ik glimlach ook ja we hebben fijn gesproken