Slechts een foto

De grootste fout die ik
maak elke keer is
dat ik geen genoegen kan nemen
met dat éne moment
wat later gevangen was in
slechts een foto
 
van picknicken op een quilt
in het gras vlakbij de tent
wist ik nog maar wat we aten
waarover we spraken
hoe ze klonk
keek ik wel  toen ze sliep
zou ze dromen en
verdwaasd ontwaken
 
waarom toen die haast
een herinnering
niet toe te laten
 
had ik maar meer gekoesterd
met wat er was en
wat minder met wat
nog moet komen
 
 
Dit bericht is geplaatst in Gedichten, Liefde. Bookmark de permalink.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.