Door de levende bron
laat ik me mee sleuren
als in een droom bedenk
ik ondenkbare kleuren
zonder te remmen
waarbij de tijd mij vergeet
raak ik in een
stroomversnelling
van vragen
hoe het kon en
waar kom ik
eigenlijk vandaan
is mijn verleden
mijn oorsprong mijn zijn
steeds verder aan mij
voorbij gegaan
de toekomst in mij weet
dat ik terug moet keren
naar het begin waar ik
liefde hebt gekend
maar door pijn liet
ik het steeds passeren
uit angst voor beknelling
nu duik ik samen
met jou
tegen de stroom in
gaan we zwemmen
voor ons leven om te
herbronnen