Als

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Als zelfs de schaduwkant
een schaduwkant heeft
 
voor mij de opgaande zon
in aanzien niet mag stijgen
 
ik steeds moet afzien van het licht
wat ook mij is gegeven
waar blijft dan mijn eigen bloei
 
terwijl alles om mij heen op lente belust is
en juist ik daarover nooit kan zwijgen
 
daarom
zal ik niet blijven ondergaan
 
wanneer ik mijn dode takken snoei
schenk ik mezelf nieuw leven
Dit bericht is geplaatst in Bezinning, Leven, Natuur en Schepping. Bookmark de permalink.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.