Toonhoogte

Geplaatst op 8 februari 2013 door cor

De poezie stroomt in mij

als een klimmende waterval

stijg ik onnatuurlijk

naar de glans van de zon

om daar op toonhoogte

omringd door ‘n’ orkest

met instrumentale fantasie

me mee laat voeren door de bron

als een koor zingt

het ruisende water die melodie

een nieuw gezang

dat niemand zong

een lied waar ik mij

aan zal blijven kluisteren

ik wens mij en de wereld toe

tot opgetogen luisteren

zwanger van die zilverstroom

doe ik een belofte

dat ik zal blijven schrijven

zwem in blijde verwachting

van nieuwe akkoorden rond

verzeg ik mezelf

altijd dichtbij de bron te blijven

Dit bericht is geplaatst in Poezie. Bookmark de permalink.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.