De koetsier

 

Zwarte koetsen
wachten de koetsier
het was wel even wennen
hij hoefde niet te mennen

we verdragen hier
in eerbied de lucht van
dampende paarden
met ingehouden draf
droegen ze de opgebaarde
die ooit de teugels gaf

tijdens zijn ziekte
gepaard met pijn
wist de koetsier
één ding zeker
dat er ook paarden
in de hemel zijn

 

Dit bericht is geplaatst in Overlijden, Troost en bemoediging, Verdriet. Bookmark de permalink.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.