Je vroeg om een oordeel
dat heb ik je gegeven
in alle eerlijkheid
mijn hart open gedaan
in weten vertrouwen
het kan de vriendschap aan
alles mag worden gezegd
omdat we elkaar verstaan
het doet me nu pijn
dat ik veroordeeld wordt
omdat ik oordeelde
met liefde en fatsoen
jou veroordelen
zou ik nooit doen
ik blijf er voor je zijn
Dat is waar jij aan lijdt
pastoor en herder
man van vertrouwen
je weigert een mis te doen
na een euthanasie
die keuze voor sterven
als er geen tijd
en keuze meer is
alleen pijn
toch fijn je bent wel bij
je principes gebleven want
het is God die beslist
“gij zult niet doden”
maar weet je wat hier
werkelijk aan jou
wordt gevraagd
en geboden
wat je hebt gedaan om hem
in leven te houden
In goed gezelschap
dan verkeert men niet verkeerd
als men daar verkeerd
Toen wist hij nog niet
dat zijn vondst op het wad
een enorme invloed op
het eiland had
hopend op een schat
opende hij een
aangespoeld vat
rode bessen rolde
over de natte grond
hij voelde zich wat verloren
ging terug naar huis
van alles op het strand
maar hij had niets
en wat hij vond
leek waardeloos
de bessen op het duin
wachtte nog een poos
maar verspreidde zich en
over heel Terschelling
kon je zien
dat met die jutter
daar op het Wad iets van
het cranberrie
tijdperk
was geboren
Ik zing een liefdesmelodie
maar er is geen adres
hoor in mijn eigen stem
woorden die vals klinken
op een kromme notenbalk
jouw eenzame tranen glinsteren
met de hardheid van diamanten
nog te ruw om mooi te zijn
er moet geslepen worden
gepolijst gepoetst
nooit meer zul je één kant zien
maar je geheimen
voor altijd prijsgeven
door te leren leven
in veelkleurige schittering
jij huilt nog steeds
en ik zing
maar beide loepzuiver
De kwikstaart de merel en de mus
waren al vroeg opgestaan
het was in het gefladder
hen niet ontgaan
dat weldra het ontbijt
werd klaar gezet
een campingtafel rijk gedekt en
twee stoelen stonden klaar
nog niet bemand
die éne was nog niet uit bed
kwik ging draaien met de staart
zong het hoogste lied
de schone slaper wakkerde
was dromenland vergeten
aan tafel ging de aandacht naar
kwikstaart merel en mus
die keken vragend toe
zijn jullie nu al ons
fluitconcert vergeten
we schudden nee
en strooiden brood
uiteindelijk heeft iedereen
vroeg of laat uit het nest
gezamenlijk ontbeten
In het faceboek
van mijn hart
bewaar ik mijn
vrienden in een
beveiligd bestand
niet de
vanzelfsprekende
smile online
vrienden van
dertien in
een dozijn
maar die het
geworden zijn want
ze hebben het vermogen
te kunnen delen in mijn pijn
Als wij niet trouw blijven aan moeder aarde
ons vastklampen aan bovenaardse hoop
heeft het leven dan nog waarde
Gods schepping staat dan te koop
mogen wij die werkelijkheid wel ontlopen
met een bovenwereld ver hier vandaan
zijn we hier dan alleen maar om te hopen
zwak ingezakt en collectief verzaken
omdat we niet verder willen of kunnen
door een tweede wereld er bij te maken
een plek waar we wel elkaar alles gunnen
is er niet één wereld met licht
schaduwnuances en eindigheid
het genesis hiernumaals deze tijd
dat scheppingsplan het blijft me raken
Heilige teksten
religies culturen
van ver weg
landen in ons hart
verbinden inzichtelijk
licht voor dichtbij
een reis in de ziel
boeken gaan open
scheppende woorden
vinden bestemming
door geur van eerbied
god in alle talen
eenheid gemaakt
teksten die door liefde
vertaalslag maken
naar de kern
voelen dat het klopt
(bij een bezoek aan de Soefie tempel)
