ik voel je gemis de pijn leef mee in alle dagen geloof me maar ook jouw engel is soms verward
nu nog wil jou alles geven al zou ik mijn vleugels moeten afstaan
ik voel je gemis de pijn leef mee in alle dagen geloof me maar ook jouw engel is soms verward
nu nog wil jou alles geven al zou ik mijn vleugels moeten afstaan
Ik heet bloemenzee draag me neem me mee weet je gedragen door de gever dat maakt hem blij
hij weet van jouw liefde voor natuur en zee de maakster creëerde haar alleen voor jou ze is dus uniek net als jij
maar te moe nu om weer te klimmen voel ik niet eens meer dat ik ben bezweken
dus dan zal ik het beste van mezelf allemaal voortaan alleen koesteren en dromen
daarom wees in liefde voor elkaar zorgzaam om deze te helen en te genezen zelfs wanneer je weet dat er littekens blijven
maar onuitroeibaar blijft de poëzie over liefde humaniteit en waarheid die zal onze weg in liefdestaal blijven markeren
Je leert echt niet zoveel als je alleen jezelf hoort spreken
midden in het leven mag het toch tijd zijn het over dominante ego te laten gaan
het los proberen los te weken houvast te zoeken in de diepe betekenis van het menselijk bestaan
In het goede gerucht
van schuimkoppen en golven
tussen adembenemende fjorden
laten we ons meenemen in
een voort zwiepende deining
als in een utopie
die werkelijkheid is geworden
geprikkeld spitsen we de oren
beluisteren bij elkaar
een aanwakkerende zucht
die anderen niet
kunnen horen
beleven noorderlicht harmonie
van hemelse openbaring
Ik zou zo graag met iedereen
over bomen planten
willen praten
als investering
in toekomstige generaties
zachtjes aan het ik cultuurtje van
hier en nu of vandaag alleen achter me willen laten
(voor mijn 65e verjaardag 8 dec
mocht ik een Eik planten)
Ook als ze slechts
in dromen uitkomen
je gebroken wakker wordt
met pijnlijke scherven
koester je dromen
wanneer je die
laat sterven
ben je vleugellam
als een vogel
die niet vliegen kan
koester je dromen
ik pak je op zal
je vleugel verzorgen
droom maar een droom
die je nooit zal
bedriegen
koester je dromen
dat je toch weer
kunt vliegen
op een morgen
Neem me mee
naar jouw straten
en de huizen
waar het lijkt
dat iedereen
naar ons kijkt
neem me mee
naar dat kasteel
waar jij alleen
de ruimtes kent
zelf de sleutel bent
beklim met mij de toren
daar op die honderd
treden trap
raken we verward
ook wat verloren
maar leren we ook
ondertussen elkaar
opnieuw weer kussen
dan als vanzelf neem ik
jou mee in mijn hart