ik wil aan iedereen
bekennen dat ik
verliefd ben
op poëzie en
alle poëten
ze nemen me mee
naar een land
met woorden
die jammer genoeg
in onze taal
dagelijks bijna
nooit wordt gesproken
omdat mensen
de intentie
van deze
liefde zijn
vergeten
ik heb een open
affaire met deze
kunstenaars
zij componeren en
schilderen woorden
mengen die op
het pallet in kleuren
die klinken als
muziek akkoorden
zelf in hun
ongeschreven
gedichten
meen ik hun
gezichten
te herkennen
Niemand kan ooit
de eigen schoonheid
leren kennen
ook niet waarnemen
het gevoel van
eigen waarde
dat mag je steeds
dichtbij ontdekken
diep van binnen
in verbondenheid
met die ander
met wie jij je ziel
deelt
Liefde geeft zoveel vuur
dat het onmogelijk is
haar kern te blussen
door welke emotie dan ook
Op weg naar je hart
verdwaal ik al
in je ogen
die mij doen verblinden
neem me bij de hand
breng mij
naar de plek
die ons voor altijd
kloppend
zal verbinden
in poëzie en verhalen
wanneer ik je nu aankijk
zie ik regenbogen
weet ik dat ik
nooit meer zal verdwalen
Nagels in mijn rug
een pijniging van genot
ik roep uit mijn god
Omdat we allen
ongeneeslijk
religieus zijn
aanbidden we
zetten we totems neer
bouwen heiligdommen
maar nog niemand weet
ter ere van wie
of wat
In de trilling van
hun naakt zijn
bestaat er geen universum
geen land geen god
hemel of aarde
buiten hun lichamen
ze zijn volledig één
in het liefdesspel
zo kleuren ze
kleden ze
hun en jouw
en mijn wereld
met passie aan
