Zoals twee geliefden
in staatsie en pracht
sierlijk in verbintenis
lijken de herfst en de lente
verschillende seizoenen
maar schijn bedriegt
beide representeren ze
pure schoonheid heel zacht
bladeren en bloemen
als je goed kijkt
zie je dat de herfst
verandert in een
tweede lente
omdat elk blad
een prachtige bloem is
Ze lachte naar mij
die dag dat ik haar
vertelde dat ik verliefd
op haar was
die dag dat ik besefte
dat liefde geen regels
wil volgen door dit
verlegen getuigenis
die dag en al die
dagen daarna
begreep ik pas blij dat er
niets op de wereld
zo de moeite waard is
om zoiets als iets
onbereikbaars
te hebben
Nu zoveel mensen
door de dood gevonden zijn
overheerst verdriet
achter mijn woorden
kan ik alleen maar
sprakeloos zijn
o God ben ik U
bij deze ramp verloren
weet U misschien
waar ik het zoeken moet
ik niet
o mens spreekt God tot mij
ik zoek jou dit moment
want tot wie moet ik dan bidden
ook ik lijd dit leed
zo vreselijk en ongekend
voel mij zo goddeloos verloren
vertel dat aan elk mens
ik nu de onmachtige
hoop zo dat je mijn gebed
zult horen
hoe kan ik antwoord geven
op deze vragen
van dood en leven
die mij ook kwellen
help jij mij mens
als het ligt in je vermogen
om samen met mij
dan de juiste vragen
aan elkaar te stellen
(Denkend aan Sulawesi)
Hoe verloren
tekent zich het gezicht
van een kind
het verdriet wat er
diep in hakt
als je zijn of haar
knuffel afpakt
en je niet
uit kunt leggen
waarom
je zo ongevoelig bent
en blind
